همه چيز درباره فيبروم هاي رحمي.

گروه: بیماری های زنان

ميوم (myoma) ، فيبروئيد ( fibroid) یا لیومیوم ( leiomyoma) همه نام هاي ديگر فيبروم ( fibrum) هستند.

فيبروم ها شايع ترين تومورهاي خوش خيم دستگاه تناسلي زنان هستند و همچنين شايع ترينتومور نسج نرم محسوب ميشوند كه حساس به استروئيد ها هستند.

انواع:

ميوم ها بسته به محل قرارگيري آنها به انواع مختلف تقسيم ميشوند.

در شكل مقابل انواع ميوم بر اساس محل قرارگيري آنها در رحم ديده ميشوند.

تظاهرات باليني:

بر اساس اندازه، محل قرارگيري و تعداد فيبروم ها علائم متغير است

اغلب علائم باليني شامل :

افزايش حجم خونريزي قاعدگي

طولاني شدن دوره خونريزي

دردهاي شديد قاعدگي

دردهاي لگني

مقاربت دردناك

در فيبروم هاي بزرگ علائم ادراري مثل تكرر ادرار و يا علائم روده اي مانند يبوست ديده ميشود.

عوامل تاثيرگذار بر فيبروم ها:

سن: با بالا رفتن سن احتمال بروز فيبروم ها بيشتر ميشود و به ويژه 30 تا 50 سالگي، و با يائسگي معمولا فيبروم ها كوچك ميشوند.

چاقي: در افراد چاق به علت استروژن بيشتر ریسک بيشتري وجود دارد.

نژاد: زنان آفريقايي –آمريكايي ريسك بيشتري نسبت به ساير زنان براي ابتلا به فيبروم دارند.

مصرف داروهاي حاوي استروژن

فيبروم ها و باروري:

فيبروم ها بسته به تعداد، اندازه و محل قرارگيري ميتوانند موجب ناباروري و يا سقط شوند.

بارداري و فيبروم ها:

در دوران بارداري به علت افزايش سطح استروژن معمولا فيبروم ها بزرگتر ميشوند

بسته به محل و اندازه فيبروم ها ممكن است فيبروم مانع از قرارگيري مناسب جنين در رحم شوند و يا روند زايمان طبيعي را دچار مشكل كنند و احتمال نياز به سزارين افزايش يابد.

تشخيص:

سونوگرافي از راه شكم يا واژن بهترين شيوه جهت تشخيص ميباشد.

در فيبروم هاي بزرگتر كه موجب بزرگ شدن رحم میشوند، معمولا در معاينه، رحم به‌راحتي از شكم قابل لمس است.

درمان:

درمان فيبروم بنا به سن بيمار و تمايل فرد به حفظ باروري، علامت دار بودن يا نبودن متغير است.

درمان بنابه شرايط بيمار ميتواند شامل يك درمان انتظاري تا جراحي متفاوت باشد.

معمولا براي كساني كه علامت ندارند هيچ درماني توصيه نميشود و فقط كافيست فرد تحت نظر قرار بگيرد تا رشد فيبروم كنترل شود.